SvZ 2010 slot

Het hoogtepunt van de afgelopen week was natuurlijk de première van New Kids Turbo. Ik heb hem helaas nog niet gezien. Het is een ode aan een uniek stukje cultuur op het Brabantse platteland en voor mij herkenbaar jeugdsentiment. Zo herinner ik me nog als de dag van gisteren hoe de Rippers (de New Kids maar dan in het echt) zo ongeveer twee keer per maand ons Open Jongerencentrum Okee kort en klein kwamen slaan. “En as gij naor de pliesie gaot, dan kom ik oe op oe bakkus slon verrektuh k*t!”, was dan steevast de manier waarop de Lening, de OpperRipper, ons probeerde te intimideren.

Mooi tijden waren dat en vooral de prachtige optredens met fijne nummers van Bob Dylan en Boudewijn de Groot.

Update Lauren.

Het zal jullie genoegen doen dat Lauren  zover gerevalideerd is dat ze weer gaat werken. Helemaal goed is het niet meer gekomen  maar ze heeft dat geaccepteerd. Haar coach is, zoals al eerder vermeldt, een latente sm-meesteres, kon het niet laten om haar eens flink te pijnigen en af te zeiken in haar sinterklaasgedicht. Het is humor die wij niet begrijpen en heeft waarschijnlijk te maken met de Spartaanse manier waarop sommigen onze artiesten al in een vroeg stadium duidelijk willen maken dat het een keiharde business is waarin alleen de besten en de sterksten boven komen drijven. Nou, we kijken allemaal wel eens naar de televisie en dan lijken toch hele andere criteria een rol te spelen want aan het talent kan het niet liggen, denk ik dan. als ik bijvoorbeeld weer eens een stukje GTST voor mijn kiezen krijg.



Kettingreactie

Ons eerste experiment. In de kerstvakantie gaan we een nog grotere maken met misschien wel openspringende Bakugans en vliegende draken. Zetten we net als deze op You Tube. Dus zoek volgend jaar maar op “Kettingreactie Joep”.

 Happy Team

Niks vervelender dan met de kinderen naar de skivakantie rijden. Al op de hoek van de straat moet de eerste plassen en is de rest mekaar aan het afrossen met de nieuwe Playboy. Gelukkig hebben we tegenwoordig allerlei luxe dvd-spelers met meerdere schermen zodat ze alleen nog maar wat te ruziën hebben over het programma: wordt het K3, de Pinup Club of mag de allerkleinste een uurtje naar Terminator III kijken.

Maar zo in de buurt van Frankfurt begint dat ook te vervelen en willen ze gaan Wiiën en tegen de tijd dat je uitgelegd hebt dat dat niet kan qua stroom, afstand en nog wat praktische bezwaren wordt je bekogeld met afgekloven krentenbollen en uitgeholde worstenbroodjes.

Met veel succes heb ik op vorige vakanties een soort bonus/malus systeem gehanteerd waarbij de kinderschare gezamenlijk een aantal punten moet verzamelen om van nieuwe snoep voorzien te worden. Je spreekt bijvoorbeeld af dat ze 250 punten moet halen. Voor elke Franse auto waarin een man met een snor aan het stuur zit krijgen ze 5 punten; een alpino is 10 bonuspunten, neuspeuteren met een stokbrood of een hondje met waggelend hoofd op de hoedenplank is 25 punten. Een Syberische vrachtauto betekent 50 punten eraf. Een Duitser die een bockworst zit te eten of Zwitsers die in de auto aan het kaasfonduen zijn, leveren 100 punten op. Enfin, gebruik je fantasie om de criteria en puntentelling te bepalen.

Een variant hierop is het happyteam concept. Het gaat in dit geval om interactie met de andere weggebruikers. Wat voorbeelden. De kinderen zwaaien naar andere automobilisten. Voor terugzwaaiers krijg je punten: Nederlanders leveren 1 punt op, Duitsers aanzienlijk meer en zeker als ze lachen. Je kunt natuurlijk thuis ook alvast grote tekstborden maken waarop je in diverse talen duidelijk maakt wat je wilt zoals: kus de bestuurder (alleen in de file), lach eens, kijk niet zo chagrijnig k*t (wel eerste wat pruiken model matje kopen en een sticker “Maaskantje” op de auto plakken), moon uit een autoraam naar keuze etc. De kinderen laten een willekeurig bord zien aan de medeweggebruikers en ook in dit geval een transparante puntentelling koppelen aan de reacties.

Kun je een Bounty nou wel of niet frituren.  Met een Mars gaat het wel dus ik neem aan dat een Bounty ook moet lukken. Het volgende recept vond ik op Internet en een ranzig filmpje.

Gefrituurde Mars

Traditie
In Schotland is het een soort traditie om zo ongeveer al het etenswaar te frituren, van cheeseburgers tot pizza. De deep-fried Mars bar is ontstaan in de fish and chip-shops in Schotland en is waarschijnlijk rond 1995 voor het eerst gemaakt. In 2004 deden ze een onderzoek waaruit blijkt dat de gefrituurde Mars bij een op de vijf fish and chip-shops verkocht wordt. Vooral aan jongeren.

Sinds de Schotten kritiek krijgen van vooral voedingscentra, is de populariteit van de deep-fried Mars bar gedaald. Ze zijn nu zeker nog te krijgen in Schotland, maar ook in Engeland en Noord-Ierland. Je vindt ze vooral in fish and chip-shops waar veel toeristen komen.

Zelf maken?!
Als je een frituurpan hebt, hoef je niet helemaal de toerist uit te hangen in Schotland om een deep-fried Mars bar te eten. Je kunt ze ook zelf maken. Hier is een recept, voor wie durft…

Recept voor deep-fried Mars Bar½ kop bloem
½ theelepel zout
½ kop water
mespunt bakpoeder
2 Marsrepen
frituurolie

Meng bloem, zout en water goed door elkaar. Laat dit gedurende 20-30 minuten op kamertemperatuur staan. Voeg dan de bakpoeder toe.

Verhit frituurolie in een frituurpan

Haal Marsrepen uit de verpakking en haal ze door het beslag

Frituur op 190C tot ze krokant en goudbruin zijn

Haal ze uit de frituurpan en leg even op keukenpapier om overtollig vet te laten wegdruipen

Waarschijnlijk al bij iedereen bekend maar natuurlijk een all time klassieker met de kerst.

EEND MET WHISKY.

Benodigdheden:

Een eend van ongeveer 5 kg.

Twee grote flessen Schotse whisky.

Spekreepjes.

Een fles olijfolie.

De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout.

De oven 10 minuten voorverwarmen op 180 graden.

Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky.

De whisky opdrinken tijdens het voorverwarmen van de oven.

De eend op een vuurvaste schotel leggen en een tweede glas whisky inschenken.

Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven zetten.

Na 20 minuten de oven op 200 graden zetten en 2 glaven vubben met whisky.

De glaven opdlinken en de scherven van et eeiste glas oplaapen.

Nog een haiff glav insjenke en opdlinke.

Na en haiff uui, de hoven opedoen om deeend te sjekkn.

Blantwonezalf in de padkamer ganaale en op de povekand van de linkerand toen.

Denove opedoen naadatet eerste glaf leeggis en de sjotel vastpakke.

De blantwondezalf op de binnekand van de regtehantoenen deent oprape.

Deent nogis oprape en met nen nantdoek de bwantwondesalv van deent vege.

Ze hande ontvette me viskey en de tupe ssalf veeroprape.

Tkapotte galzzopvege endeent terug in dehove doen.

Deheent oprape en dove eersopedoen.

De twwwiede fjes biski pedoen en overeindzette.

Opstjaan van de vjoer ent vetssspek ondrde kas vege.

Nogis opstjaanvan de vjoer en tochma blijve zjitte.

De bles op de gjondzjette.

Uide fjes djinke wande glave sijn opof kabot.

Denove aftette deooge sljuite en omfalle.

SvZ week 45/46 2010

Update Lauren.

Ook de spalk is er nu vanaf en de revalidatie gaat voorspoedig!

 

Wetenschappelijk Nieuws (met dank aan Yvonne Schurink)

Uiteraard willen we jullie ook op de hoogte houden van de nieuwste inzichten en ontwikkelingen op het recruitment vlak. Zo is pas sinds kort bekend dat een simpel bloedanalyse volstaat om te bepalen wat voor vlees we in de kuip hebben. De bloedgroep van de kandidaat geeft namelijk een fantastisch, spectaculair inzicht in de persoonlijkheid van de kandidaat. 

Een grote hulp voor de recruiter maar toch missen we wat en daarom lijkt het heel verstandig om daar niet alleen op af te gaan maar als sanity check ook nog een horoscoop te laten trekken. En mocht er dan nog steeds twijfel zijn dan kan het geen kwaad om de kandidaat te toetsen aan de biometrische citeria van Cesare Lombrose .

Sinterklaas, kettingreactie en

Joep’s leven wordt de afgelopen tijd beheerst door een aantal zaken. Allereerst natuurlijk Sinterklaas. Al na de eerste schoenzetting zagen we hem twijfelen en hij is pas zes. “Zeg eens eerlijk, hebben jullie dat in mij schoen gedaan?” En dan valt het niet mee om hem recht in de ogen te kijken en glashard te liegen. Het liefst zou je willen zeggen dat de tandenfee (de persoon en niet de rekening van de orthodontist), de paashaas, gezonde friet en GAMA niet bestaand maar we laten hem nog even in de waan en Joep ons.

Verder heeft hij de ambitie ontwikkeld om een kettingreactie te maken en een betere dan de complete mislukking die we afgelopen zomer in Nemo gezien hebben. Papa moet alles filmen en op You Tube zetten. Had hij helemaal zelf bedacht dat You Tube. Een van de mooiste die er op staan is deze. Anke is komend weekend weg….

En dan nog dit

Op 13 november stond er een bijzonder essay in de Volkskrant: een pleidooi om helder denken als nieuw vak op school in te voeren. De schrijvers, Kees Kraaijeveld en Suzanne Weusten bepleiten dat helder denken/gezond verstand te leren is en geen kwestie van talent of aangeboren intelligentie. Sterker nog: volgens de auteurs zijn intelligente mensen slechte denkers omdat ze zich overal uit weten te kletsen. Twee dagen later las ik in de Intermediair dat er onderzoek was gedaan naar de geloofwaardigheid van consultants. Doorslaggevend daarbij was niet de kennis maar de juiste kleding en auto. O ja, lees ook even het artikel met de titel Zelfoverschatting. Al met al goede argumenten om het denken een verplicht vak te maken zodat onze kinderen straks vrij zijn van keuzestress en infobesitas.

Een prachtig voorbeeld van helder en creatief  denken is te vinden op de site van Manfred van Doorn, klik op de link Happinez – Het leven als script. Briljant. Er is nu ook een nieuwe site waar dit ideeëngoed nog verder uitgewerkt wordt. Het is allemaal geen eenvoudige kost maar door de uitleg aan de hand van filmfragmenten snap je het meteen. Geniaal.

SvZ week 43/44 2010

Update Lauren.

Jullie zijn natuurlijk heel benieuwd hoe het nu gesteld is met Lauren. Het gips is er af en ze is gestart met de revalidatie. Ze zit in hetzelfde clubje als een van onze collega’s. De tijden zijn nou niet zo dat dat lekker handig is qua school maar na een paar pogingen om dat te veranderen heb ik het maar opgegeven. Bij het revalidatiecentrum snappen ze er helemaal niks van als de patiënten zelf tijden voor gaan stellen.



Het gips is eraf en er is een fraai lichtgewicht spalkje aangebracht.



Dankzij deze ingenieuze constructie kan Lauren haar pink weer opnieuw gaan trainen.

Er is weer veel gebeurd de afgelopen weken.

Zo werd de fiets van Anke gestolen, was op dezelfde dag haar autoband lek en probeerde Mare een vechtpartij te stoppen en werd daarbij zelf bewusteloos geslagen door een paar lokale lafbekken. Inderdaad ze heeft aangifte gedaan en ik hoop dat de daders opgesloten worden in een cel met een homosexueel rugbyteam. Ik heb Mare nog eens op het hart gedrukt dat het geen zin heeft om als vredestichter op te treden als twee groepjes door hormonen verblindde Neanderthalers elkaar de kop in willen slaan.

Een ander hoogtepunt van de weken was natuurlijk de verjaardag van Anke op 30 oktober. De vrijdag daarvoor hebben we samen met huisvriendin J. netjes gewacht tot het twaalf uur was. Om de tijd te doden hebben wat muziekjes van You Tube beluisterd en stonden we weer eens stil bij de crematie soundtrack. Bij mij blijft Light my fire van The Doors de onbetwiste afsluiter van de muzikale omlijsting van het verscheiden. Voor Anke is Sorry van Kiteman een binnenkomer en blijft Seven days in Sunny June een onverwoestbare evergreen. En daarna was het de rest van de avond Jamiroquai. Wat dan wel weer wat teveel was maar goed Anke was (bijna) jarig. Op haar verjaardag zijn we wezen eten bij de Flinstering. Het was erg lekker en terecht dat ze Mijn Tent is Top gewonnen hebben.

Op zondag was er het jaarlijkse uitje met oma en de neefjes en nichtje naar de Efteling.

Oma stapte wel erg stoer Vogelrok binnen en verklaarde dapper dat het een eitje was en dat zij er al eerder in geweest was. Dat bleek achteraf niet helemaal het geval te zijn dus Oma stapte veel minder stoer en tamelijk groen en wankelend de frisse buitenlucht in. Maar een tochtje door het Carnaval Festival (Ta Tata Ta Tata Tatateratatat ) doet wonderen. En als er dan nog steeds sprake is van hersenactiviteit schakel je na een minuut of tien Monsieur Cannibal vanzelf over op je ruggengraat.

De piranha bleek niet zo beste attractie om mee te starten

De Bono’s

En dan hadden we nog de ouderavond van Lauren. Lauren volgt de opleiding artiest aan het ROC in Tilburg. Haar coach liet ons duidelijk weten dat het bestaan van een Artiest niet besteed is aan watjes en losers en daarom hakte ze er meteen vanaf het begin stevig op in. Eigen verantwoordelijkheid was haar devies en als de kids niet snapte wat zij zelf niet uit kon leggen dan was dat panne gras voor de leerlingen. Er ontstond ook een zeer hectische discussie (het zijn tenslotte artiesten) over wanneer iets een intern/extern project was dan wel bij de stageuren opgeteld mocht worden. Mijn opmerking dat ik het wel merkwaardig vond dat ze dat na acht weken nog niet wisten, bleek ook vooral aan de leerlingen te liggen. Communicatie een kunst die slechts weinigen beheersen. Ik hoop alleen dat Lau geen stage/projecten in de sector Amusement gaat doen in het SM keldertje van haar coach die ik naar mate de avond vorderde steeds strakker in haar denkbeeldige leren pakje zag staan. En weer een heel nieuw woord geleerd: uitstroomdifferentiatie. Geen idee wat het is maar als je het hebt kun je niet zomaar horizontaal overstappen naar dezelfde opleiding maar dan ergens anders.

En dan nog dit

Afgelopen zaterdag was een grote dag voor Joep. Hij heeft zijn diploma B gehaald en hij heeft nu al meer diploma’s dan zijn vader. Op zondag gaan we altijd op de koffie bij oma en als de koektrommel leeg is, gaan we weer naar huis. Soms gaan we met de fiets (20 kilometer op en neer) maar meestal met de auto. Het is kostbare tijd waarin we samen heel wat afkletsen en filosoferen. Gisteren vroeg hij zich af waar het water vandaag kwam. En dan probeer je uit te leggen dat niet altijd iets er moet komen om er te zijn maar dat het er gewoon altijd al is. Daar ging hij niet op in want Joep had de kok natuurlijk wel ergens horen fluiten en kwam met zijn ontdekking van de wereld: het was allemaal begonnen als een grote planeet en wel de planeet Joepieter.

Gemarineerde Zalmtartaar.

Ingrediënten voor Gemarineerde zalmtartaar

•          ± 200 gram verse zalmfilet

•          vijf volle eetlepels bruine basterdsuiker

•          gehakte dille

•          niet al te scherpe mosterd, mag ook grove mosterd zijn

•          1 eetlepel grove zeezout

•          komkommer

•          crème fraiche

•          citroensap

•          zout

•          peper

Bereidingswijze voor Gemarineerde zalmtartaar

Voorbereiding:

Leg de verse zalmfilet in de schaal en besmeer deze met de mosterd tot de zalm geheel met mosterd is bedekt. Gewoon met de handen werkt het best.

Doe vervolgens de basterdsuiker, beetje grove zeezout en de dille over de met mosterd besmeerde zalm heen. Zorg ervoor dat de zalm onder en boven goed met de ingrediënten bedekt is.

Bedek de zalm in de schaal met plastic folie. De folie moet direct op de zalm, niet over de schaal. Zo trekt er meer smaak in de zalm.

Leg de zalm in de koelkast en laat de zalm een aantal uren marineren.

Neem de gemarineerde zalm uit de koelkast en haal de overtollige marinade van de zalm. Door het zeezout is de marinade dunner geworden, een gedeelte van het vocht wordt door het zeezout uit de zalm gehaald.

Snijd de zalm zeer fijn. Dit kun je doen door er eerst dunne plakjes van te snijden en daarna de plakjes nog fijner te snijden, totdat het tartaar wordt.

Doe de tartaar in een schone schaal en zet dit terug in de koelkast.

Doe de crème fraiche in een schaaltje en doe hier een beetje citroensap, zout en peper naar smaak bij en meng dit. Ook dit kan terug de koelkast in.

Opdienen:

Snijd de een deel van de komkommer in hele dunne plakjes en leg dit in een cirkel trapsgewijs op de borden.

Neem de ringsteker en leg deze in het midden van de komkommer op het bord.

Verdeel de zalmtartaar in de ringsteker en druk dit voorzichtig aan.

Haal de steker voorzichtig omhoog zodat de tartaar blijft liggen.

De crème fraiche kun je met een theelepel als quenelle op de tartaar serveren, maar je kan ook de crème fraiche iets verdunnen en met een spuitzak dunne lijntjes over het bord spuiten.

Eventueel afmaken met een takje dille.

SvZ week 42 2010

Allereerst was er natuurlijk de operatie van Lauren afgelopen donderdag. Door een zeer ongelukkige samenloop van elkaar in de bijzonder negatieve spiraal verstrengelden omstandigheden zijn bij haar linkerpink beide pezen doorgesneden. Erg lastig voor iemand die linkshandig is en af en toe een Plié moet maken. Gelukkig mocht ze om een uur of half elf mee naar huis. De bezetting is namelijk een behoorlijk zorgenkindje in het ziekenhuis. Dat was meteen aanleiding om Lauren uit te leggen waar ze op moet letten als ze stemgerechtigd is.

Lauren net na de operatie. Nog een beetje omsamenhangend maar wel vrolijk.

Mare wilde ook graag op de foto in de SvZ van deze week. Dus bij deze.


 

Op zaterdag zijn we op visite geweest bij M. en P. met hun drie zoontjes in Laren. Ik kijk er altijd naar uit om weer helemaal op de hoogte te komen van wat men op de Gooise Matras verwacht dat de nieuwste mode gaat worden maar dat nooit wordt. De vorige zomer zag ik op een rielekste lounge party met veel prosecco heel, veel mannen met roze polo’s en/of roze broeken. Met de kerst op de schaatsbaan met veel prosecco is het dan ineens superstrakke broeken met daarover laarzen tot op de knie. Waarschijnlijk om de indruk te wekken dat ze net van een potje polo komen wat dan weer komt omdat ze teveel Ralph Lauren dragen. Polo, ook een sport die verboden zou moeten worden net als korfbal. Ik laat mijn kinderen redelijk vrij maar al van jongs af aan wordt er ingehamerd dat korfbal een no-go is. Het ziet er niet uit en leidt, vermoed ik, tot zo’n keurige,burgerlijke, waarschijnlijk platonisch vorm van overspel dat ik nog liever heb dat ze ordinair gaan swingen

Omdat de dames met een van de jongens naar de Skibaan moesten, kwam het er helaas niet van om een en ander te verifiëren in het Bonte Paard. Het eten was lekker en met name de heerlijke Wagyu steaks uit P’s eigen slagerij waren een culinair hoogstandje en ook de wijn was weer fijn: een magnum Saint-Émilion Grand Cru uit 2003. Uiteraard afgesloten met een lekkere sigaar, een Macanudo 1968.

De dag daarna mochten de mannen met de jongens naar de Skibaan. Joep keek er zijn ogen uit.

De kinderbaan waar een zwaar hysterisch wijf voortdurend pizzapunt, pizzapunt en Oooooooooooh wat knap, Oooooooooooh wat goed aan het schreeuwen was om de Gooise peuters te motiveren.

Opmerkeljk:

Dit snap ik. Voor het gemak: een gallon  is waarschijnlijk 3,785 liter behalve als de Canadese gallon gelijk is aan de Engelse gallon dan weer niet namelijk.



Dit snap ik gedeeltelijk behalve het derde punt: Do the laundry tomorrow if there’s heavy rain today. Only wash full loads. Vooral het eerste deel natuurlijk. Iemand een idee?



SvZ week 41 2010

Joep en ik hadden ons er erg op verheugd om afgelopen vrijdag een draak te gaan kopen en de blueray van “Hoe tem je een draak” te scoren. Helaas was de release uitgesteld tot 17 november en had Joep geen zin meer om naar de stad te gaan. Joep kreeg namelijk een draak omdat hij de hele week min of meer niet in zijn bed geplast had. Om de kansen daarvoor te verhogen, hadden Anke en ik afgesproken hem, als we ‘s- nachts wakker zouden worden, voor de wc te positioneren. De afstemming was niet optimaal dus zo kon het gebeuren dat hij soms binnen een tijdsbestek van een paar uur een keer of vijf met zijn slaperige kop de laatste druppels uit zijn blaas probeerde te persen. Gelukkig had hij zaterdag wel weer zin om naar de stad te gaan. We hebben een mooie draak voor hem gekocht en zijn daarna nog even samen wat gaan drinken in de Bommel, het beste café van Breda en verre omstreken en voorheen het stamcafé van Big Brother Ruud. Zijn vrouw zie je er nog wel eens en met de carnaval is Kluun er altijd present.

Joeps nieuwste aanwinst: Tailspike uit de Dragon Universe lijn.

 

Naast het verzamelen van de Dragon Universe collectie is Joep ook een groot fan van Bakugan en ik krijg dan ook regelmatig college over hoe ze kunnen efllueren en dat ze daarna soms de beschikking hebben over een vuursalami. Als je moeder zoveel met eten bezig is verwissel je een tsunami al snel met een salami. Al met al zit het wel goed met het testosteron en hou ik mijn hart vast voor de puberteit. Tijdens die bewogen periode in het mannenleven spuit het testosteron er namelijk bij de jongens via de puisten en poriën uit.

Op het internaat/klein seminarie Beekvliet, waar ik als externe de middelbare school volgde, deden de geruchten de ronde dat er kamfer in het eten van de internen gedaan werd om het libido te temperen. Zoals nu genoegzaam bekend is, hadden de verantwoordelijken er beter aan gedaan om hun eigen eten onder de kamfer te bedelven want ook op Beekvliet zuchtten met name de internen onder de machtswellust van het geestelijke gajes.

Zelf heb ik er daar weinig van gemerkt maar in mijn kleuterjaren heb ik wel eens zes weken de terreur van Gods eigen pinguïns van dichtbij mogen ervaren. Vanwege mijn zwakke gestel leek het de pastoor een goed idee om mij een week of zes aan te laten sterken in Kindertehuis Prinses Marijke, een van de tehuizen van de Stichting Katholieke Kindertehuizen.

Ik werd er samen met mijn ouders naar toegebracht na een spannende rit in de blauwe NSU van pastoor de Beer waarvan ik me nog kan herinneren dat we over een heuse rotonde (Ouderijn!) kwamen. Bij binnenkomst werd ik zonder blikken of blozen, al schreeuwend, onder de armen van een van de Vriendinnen van de Heer c.q. Gesels Gods naar boven getransporteerd. Van dat aansterken heb ik eigenlijk weinig gemerkt. ’s Morgens was er voor iedereen een bord cement die je verplicht was om op te eten en je moest blijven zitten tot het bord leeg was.

Met grote regelmaar zag ik bij de lunch kinderen walgend achter hun bord versteende havermout zitten.

Het warme eten bestond gemiddeld uit een halve aardappel, twee sperziebonen en een stukje draadjesvlees ter grootte van een microprocessor.

Zondag vond ik persoonlijk helemaal horror omdat je dan “een broek van het huis” aan moest. De broek van het huis was een echte lederhosen uit een partij die in 1945 door de directrice opgekocht was bij een ontmantelde Hitlerjugendcel. Naast die vernedering was eigenlijk de hele periode in Kindertehuis Prinses Marijke een continue hersenspoeling door totaal niet in kleuters geïnteresseerde Geestelijk Gestoorden die je probeerde te breken met onredelijke straffen voor vergrijpen die je zelf niet als zodanig zag. Wanneer je een keer in je neus peuterde in bed (je moet toch wat als je geen knuffels in je bed mag) werd je kussen een paar dagen afgepakt om maar eens wat te noemen.

Tegenwoordig zou de term bitch waarschijnlijk tekort schieten om dit soort hardvochtige, liefdeloze sadisten te beschrijven. De glans van het geloof was er bij mij al op jonge leeftijd vanaf.

Op de dag dat mijn ouders me op kwamen halen mocht ik eindelijk, voor de eerste keer, in de speelkamer waar ik al weken lang met mijn neus tegen de raam gehangen had omdat er zo’n mooie trein in stond. Toen mijn ouders gearriveerd waren, werd ik aan ze voorgesteld en ik had werkelijk geen flauw idee wie die mensen waren. Ik was daarna wel tijdelijk een keurige jongen die netjes vroeg of hij van tafel mocht, met twee woorden sprak en met mes en vork at, iets wat in de jaren vijftig in het arbeidersmilieu vrij ongebruikelijk was. Blijkbaar ben je op je vijfde dus al na een hele korte tijd vergeten wie je vader en moeder zijn. Reden voor mij om vooral veel van mijn vrije tijd door te brengen met de meiden toen ze nog klein waren en nu met Joep. Een fijne week en we sluiten natuurlijk weer af met een heerlijk recept.

Recept van de week, grof gesneden gyros/shoarma.

Koop een lamsbout. Verwarm de oven voor op een graad of 180. Wrijf de lamsbout in met gyros- of shoarmakruiden. Leg de lamsbout in een ovenschaal en zet hem in de oven. Haal de bout er na een minuut of tien uit en snij een dun laagje van de lamsbout in royale repen. Smeer de lamsbout opnieuw in met gyros- of shoarmakruiden en zet hem terug in de oven. Haal de bout etc. Herhaal dit tot de bout op is.

Smoor wat grof gesneden uien en in repen gesneden rode puntpaprika’s in olijfolie. Meng dit met de gyros/shoarma.

Daarna zijn er twee mogelijkheden: grillen of bakken.

Daarna zijn er weer twee mogelijkheden: in een pitabroodje of op je bord.

Lekker met Tzatziki (τζατζίκι) of omgekeerde Tzatziki (τζατζίκι). Bij de laatste is het hoofdbestanddeel komkommer; wel even zaadjes eruit en met zout wat vocht ontrekken. Zie voor recept SvZ week 40.

Smakelijke eten.

SvZ week 40 2010

Er viel mij van de week vooral op dat er op grote schaal compleet zinloos omgegaan wordt met de beschikbare tijd. Een kleine greep uit de talloze kansloze tijdsbestedingen waar ons land onder zucht.

Het WK reddingstouwwerpen  (Line Throw) waarvan het wereldrecord stevig in handen is van de dames van het Nationaal Life Saving Team van Reddingsbrigade Nederland. Het is overigens slechts een onderdeel van het WK Life Saving waar ons team dit jaar een fantastische prestatie heeft geleverd. Op de vraag van Edwin Evers hoeveel mensen ze al gered hadden was het antwoord geen een. Het team (zes dames en zes heren) krijgt uiteraard een uitgebreide, professionele training maar wordt alleen ingezet op de WK’s.

Het wordt pas echt gek als je dit naar andere beroepsgroepen vertaald. Dus bijvoorbeeld een Nationaal Open Hart Operatieteam dat nooit mensen opereert maar alleen deelneemt aan een WK. Of stel je bijvoorbeeld een Nederlands Regeerteam voor dat onder leiding staat van een volwassen man die nog bij zijn moeder thuis woont en met een vicepresidentd die bijna begint te huilen als hij zich bij het ten gunste van de macht verkwanselen van alle principiële grondbeginselen van zijn partij verbaal zeer krachtig ondersteund weet door een Limburgse demagoog. En dit team, dat ook nog eens gedoogd wordt door een mijnheer met raar haar, neemt dan deel aan de WK Regeren Vrij naar Machiavelli.

Het schaakboksen. Een fascinerende combinatie van denken en doen waarbij het de bedoeling is dat je afwisselend schaakt en bokst. Winnen kun je uiteraard met een knockout of een schaakmat.

Ook bierbuikpainting is zo’n vorm van tijdsbesteding voor mensen die geen echt leven hebben en er glans aan proberen te geven door bestaansrecht te zoeken in het vestigen van trieste records waar helemaal niet op zit te wachten.

Het weekend verliep rustig met een nieuwe mijlpaal voor Joep: op zaterdag proefzwemmen voor Diploma B en jawel hij mag op. Nog even en hij heeft meer diploma’s dan zijn vader. Op zondag in het zonnetje gelunchd bij Dickens en Jones op de Grote Markt waar allebei mijn dochters (Mare en Lauren) nu in de bediening staan.

Ook apart

Het is weer herfst en de IG Nobelprijzen zijn weer uitgereikt. In de opmaat naar de Nobelprijzen worden deze prijzen elk jaar toegekend aan de meest wonderlijke onderzoeken. Zo won  vorig jaar Elenor Bodnar éé van deze prestigieuze prijzen  met haar beha waarvan je in no time twee gasmaskers kunt maken. De nepballen voor de likbehoefte van gecastreerde honden waren natuurlijk ook een topper. Het onderzoek van een aantal Wageningse landgenoten die ontdekten dat malariamuggen verzot zijn op tenenkaas en dat Limburgse kaas dezelfde geur verspreidde was baanbrekend. Nu worden de Limburgse kaas in Afrika niet meer opgegeten maar gebruikt om de malariamuggen om de tuin te leiden.

SvZ week 38 2010

Ook dit weekend was weer vol sociale verplichtingen met onder andere een kennismakingsborrel met de nieuwe overburen en een feest bij de buren van de buren van de buren van ongeveer de overburen. De zondag stond echter in het teken van politiek incorrecte gedrag. Dat zat zo.

Op zaterdag gaan Joep en ik altijd boodschappen doen bij de geheime Albert Heijn op de Terheijdse weg. Je kunt er altijd zonder stress parkeren Voor de deur zit een altijd vrolijke, tandeloze  muzikant op zijn accordeon te spelen en Joep vindt hem behoorlijk angstaanjagend. Altijd een rielekst begin van het weekend.

Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben maar over mijn politiek volstrekt incorrect gedrag Op weg naar de Geheime Albert Heijn kwamen we langs het Chasséveld en daar stond een circus. Ik realiseerde me dat Joep nog nooit bij een circus geweest was, tenminste dat dacht ik. Er was dus geen ontkomen aan: zondag naar het circus. Bij naspeuringen op het Internet bleek het betreffende circus Belly Wien niet zo’n beste reputatie te hebben. De unieke USP bleek vooral te bestaan uit een groot aantal acts met heuse wilde dieren en mensen die bij het circus kwamen protesteren tegen al deze wreedheden. En uiteraard vind ik dat ook.

Gelukkig werd ik beschermd door de allernieuwste aftershave die mannen behoedt tegen voortijdige zweetlozing zodat ik de eventuele actievoerders okselfris van repliek zou kunnen dienen. Het was gelukkig niet nodig. De circustent had drie zeer vaag herkenbare rangen die ook nog eens afhankelijk van de kaartverkoop zeer flexibele afgebakend werden.

Vooral de dierenacts waren inderdaad van een fenomenaal niveau. Zes paarden die een minuut of vijf door de piste draafden in krankzinnig ingewikkelde patronen, zes zebra’s die ons vijf minuten lang in vervoering brachten met hun bovenwereldse beheersing van het groepsgewijs rondrennen, zes door Mike de Boer gestylde kamelen die op een ingenieuze wijze door elkaar sjokten, twee olifanten die even naar binnen sprintten om een handstand te maken, zes schattige hondjes die een minuut of tien op allerlei manieren door een hoepel aan het springen waren, zes lama’s die vijf minuten lang al kauwgomknauwend hun baantjes door de piste trokken en zelfs een giraffe die vooral heel lang was en heel erg goed bananen kon eten. Maar het hoogtepunt waren de Siberische tijgers. Bij deze act was het vooral duidelijk dat de gemiddelde dompteur qua intelligentie over het algemeen onderdoet voor de  beesten die hij van de ene kruk naar de andere laat springen. De dompteur zag eruit als Mel Gibson na een lobotomie en was vermoedelijke de vader van tachtig procent percent van het personeel onder de vijf-en-twintig. Al met al behoorlijk saai allemaal en dat de wilde dieren voor dit soort flauwekul uit de vrije natuur gehaald worden maakt het allemaal nog veel schrijnender.

Natuurlijk was er ook de nodige humor waar Joep zo om moest lachen dat ik een DNA-test overweeg en Joep’s favoriet een schaar geklede mevrouw die aan wat lappen door de piste zweefde. Tja de pubertijd verschuift zachtjesaan richting peuterspeelzaal. In de pauze mocht je voor tien euro op de foto met een schattig babytijgertje. Mooi businessmodel waarin een van de scheelste stalknechten met een waardeloze digitale camera een zwaar onderbelichte foto maakt van de kleine met de tijger die dan vervolgens vliegensvlug geprint wordt met een printer van de Zeeman op fotopapier van de Wibra.

New York

Om eens goed voor te bereiden op onze reis naar New York had ik een film gehuurd bij de Bieb met de veelbelovende titel Sinecdoche New York. Ik had gehoopt op een fel realistische drama over het het artiestenleven in het contemporaine New York. Helaas, het heeft ons twee avonden gekost om ons er door heen te worstelen. Om niet al te stom over te komen zei ik zo af en toe “Aparte film, he?” of “ Hoe kun je zoiets verzinnen.” In mijn jonge jaren heb ik heel veel vage films gezien, er is in Frankrijk zelfs een hele stroming naar vernoemd. Deze film is echter Een brug te ver of zo. Om jullie een idee te geven wat mijn smaak even mijn top tien:

Betty Blue

The Big Lebowski

The Godfathers

Apocalypse Now

Taxidriver

Novecento

Gladiator

The Right Stuff

Pulp Fiction

The Last Tycoon

We hebben al een heel programma uitgestippeld in New York met onder andere een avond naar de Village Vangueard een beroemde Jazzclub waar John Coltrane (de favoriete muzikant van privé dectective Martin Rasker; vandaar)  zijn carrière gestart is en waar volgende week zijn zoon optreedt.

Ook hebben we ruimte gereserveerd voor het shoppen. Het schijnt dat je dan vooral Abercrombie & Fitch moet gaan kopen. Persoonlijk vind ik het er niet uitzien van die mannen met T-shirts waarop ze met megaletters reclame lopen te maken en hip te wezen. Een logo hoort een bescheiden omvang te hebben. Je ziet dat ook veel in Laren vans die gasten in zo’n trui met een levensgrote polospelers strakke roze broeken en kniehoge homolaarzen. En natuurlijk kopen we SillyBandz, de rage van november!